Een van m’n eerste opdrachten. Een oude ezel uit de Bourgogne.
Bijna ieder jaar zijn we in de Bourgogne te vinden. Het eerste dat wij doen als we aankomen is de auto uitladen, de tassen het huis in brengen en de bedden klaarmaken. Onze dochter niet. Zij gaat als eerste op zoek naar Ezelinda.
Ezelinda, een naam die ze de ezel zelf had gegeven toen ze nog klein was, staat in een enorm groot weiland dat op een paar minuten afstand ligt. Het is eigenlijk geen weiland te noemen. Het is een gebied dat glooiend naar beneden loopt, er loopt een stroompje water door, er staan bomen en struiken in en langs de randen staan er grote struiken. Ze staat er samen met een paard. Dit keer was het een nieuw paard. De vorige was overleden en we hoorden verhalen dat de ezel zoveel kabaal maakte dat ze overal gehoord werd. Ze miste het paard enorm. Toen er een nieuw paard bij haar werd geplaatst was het weer goed.
Op het moment dat ze weer voor het eerst de weg afloopt en zicht heeft op het weiland waar Ezelinda staat, is het altijd een beetje spannend. Zou ze er nog zijn? Zou ze nog leven? Ze is al oud…. Dan begint ze alvast maar met roepen. En op het moment dat ze bij het hek aankomt en zicht over het land heeft, zie je ze al aan komen lopen. Rustig, want ze is oud, en met het paard achter haar aan. Geweldig dat ze op dat roepen reageert, ook al zijn we er maar een keer per jaar ongeveer. Alle volgende dagen brengen we steeds wat lekkers mee. Het paard leert ook al snel te reageren als ze roept en komt al gauw aan gegaloppeerd met Ezelinda rustig achter haar aan.
We hebben veel foto’s inmiddels van Ezelinda met de kinderen van heel klein tot nu, zo’n 17 jaar later. Een van de foto’s die we hebben gemaakt was met haar wintervacht. Ze heeft zo’n mooie dikke vacht en het lijkt altijd alsof ze een soort glimlach heeft. M’n dochter vroeg of ik haar wilde tekenen. En dat heb ik gedaan toen we weer terug in de Bourgogne waren. Heerlijk in de tuin, kijkend over de glooiende heuvels van de Bourgogne. Net een lappendeken waar je naar kijkt.
Tussendoor even weer langs gaan bij Ezelinda en weer wat lekkers brengen. Dit is genieten met hoofdletters. Lekker buiten tekenen, mooi uitzicht, het geluid van vogels om je heen. Hoop dat we haar dit jaar weer zien…..
Wil je een berichtje krijgen als er weer een nieuw portret bij is gekomen? Of als ik ergens op een markt sta met m’n kaarten en prints? Meld je dan even aan voor de nieuwe berichten onderaan deze pagina: https://astridtax.com/contact/
Wil je wat lezen over m’n werk als woonbioloog, kijk dan op innersmile.org/blog. Daar staan ook artikelen die met dieren te maken hebben.